چرا برخی زنان و مردان می خواهند جنسیت مخالف خود را داشته باشند؟

علل

علت اختلال در هویت جنسی ناشناخته است. ولی برخی دانشمندان در مورد تاثیرات هورمونی در رحم مادر تردید دارند. این وضعیت نادر است و می تواند در کودکان و بزرگسالان اتفاق بیفتد.

اطلاعات جدیدی راجع به شیوع اختلال در هویت جنسی در دسترس نیست. یک سری اطلاعات آماری از کشورهایی در اروپا اظهار می کنند که تقریبا یک در سی هزار مرد و یک در صد هزار زن به دنبال جراحی تغییر جنسیت هستند. شروع رفتارهای شبیه جنس مخالف در فعالیت های کودکان بین دو تا چهار سال خودش را نشان می دهد و برخی خانواده ها علایق فرزندانشان را به فعالیت های جنس مخالف خود گزارش می کنند.

فقط علایم تعداد خیلی کمی از بچه ها با اختلال در هویت جنسی تا اواخر نوجوانی یا بزرگسالی ادامه می یابد. معمولا کودکان در طول زمان مدرسه ارجاع داده می شوند زیرا خانواده ها این را به عنوان یک فاز گذرا در نظر نمی گیرند و اقدام می کنند زیرا نگرانند که این علایق به معنای هویت جنسی مختل است.

شروع علایم بزرگسالان معمولا در اواسط بزرگسالی است و معمولا بعد یا همزمان با علایم فتیشیسم است که در مقاله قبلی راجع به آن صحبت کردیم.

دو مسیر متفاوت برای پیشرفت اختلال در هویت جنسی وجود دارد:

اولین مسیر، معمولا در اواخر نوجوانی یا بزرگسالی است که در ادامه اختلال هویت جنسی است که در کودکی و اوایل نوجوانی شروع شده است.

در دومین مسیر پیشرفت اختلال هویت جنسی دیرتر و بیشتر تدریجی است. در این مسیر نشانه آشکارتر همانندسازی با جنس مخالف را شاهد هستیم.  این علایم بالینی معمولا به دنبال یا همراه با فتیشیسم است که در اوایل تا اواسط بزرگسالی ظاهر می شود.

گروه دیر رس

ممکن است نوسان بیشتری برای همانندسازی با جنسیت مخالف خود داشته باشند.

تردید و حالت دمدمی داشتن راجع به جراحی تغییر جنسیت.

بیشتر احتمال دارد که از نظر جنسی جذب زنان شوند.

کمتر احتمال دارد که از جراحی تغییر جنسیت راضی باشند.

مردانی که اختلال در هویت جنسی دارند و کسانی که جذب مردان از نظر جنسی می شوند، اختلال خود را در نوجوانی و دوران کودکی بروز می دهند و این ها مادام العمر اختلال هویت جنسی دارند. در مقابل کسانی که از نظر جنسی جذب زنان یا مردان و هم مردان و هم زنان می شوند یا جذب هیچ جنسیتی نمی شوند برای روابط جنسی اختلال خود را دیرتر نشان می دهند و معمولا در تاریخچه خود فتیشیسم دارند.

اگر اختلال هویت جنسی خودش را در بزرگسالی نشان دهد، یک دوره مزمن وجود خواهد داشت ولی بهبودی خود به خودی هم گزارش شده است.

درمان

مشاوره و درمان فردی و خانوادگی برای کودکان توصیه می شود. درمان فردی یا زوج درمانی برای بزرگسالان توصیه می شود.

تغییر جنسیت به وسیله عمل جراحی و هورمون درمانی هم یک گزینه است ولی مشکلات شدید بعد از این نوع درمان از بین نمی روند. بهترین نتیجه وقتی حاصل می شود که به موقع تشخیص داده شود و درمان شروع شود.

هدف درمان این نیست که احساس فرد را راجع به جنسیت او تغییر دهد بلکه هدف این است که چگونه با رنج ناشی از این احساسات کنار بیاید.

صحبت کردن با روانشناس و روانپزشک قسمتی از درمان است و درمان از طریق صحبت کردن می تواند نشان دهد که مشکل در سلامت روانی علت این اختلال است. یعنی عوامل روانشناختی و نه صرفا هورمونی باعث این اختلال می شوند. ولی افراد به درمان روانشناسی بسنده نمی کنند و احتمالا سعی می کنند شبیه جنس مخالف خود لباس بپوشند یا نام دیگری بر روی خود بگذارند یعنی اگر می خواهند مرد باشند نام خود را "علی" بگذارند به جای "مریم". برخی در جست و جوی دارو درمانی و جراحی هستند.

درمان های ممکن عبارتند از:

بازدارنده های بلوغ: افراد دچار اختلال هویت جنسی در اوایل بلوغ درخواست هورمون درمانی می کنند تا تغییرات فیزیولوژیک خود را متوقف کنند و اگر دختر هستند و می خواهند پسر باشند از قاعدگی شان به وسیله هورمون درمانی جلوگیری می کنند. البته قبل از این تصمیم و شروع این نوع درمان باید با روانپزشک و روانشناس حرف بزنند تا از معایب و مزایای هورمون درمانی و تصمیم شان مطلع شوند.

جراحی: برخی افراد به عمل جراحی دشوار تغییر جنسیت تن می دهند. افراد ممکن است به برخی روش ها تن بدهند تا نگرش شان از جنسیت شان را با احساسات شان از جنسیت شان در یک مسیر قرار دهند. این افراد همراه با درمانگران شان، درمانی را انتخاب می کنند که بر اساس خواسته هایشان و چیزی که واقعا به نظر می رسند باشد.

پس از تغییر جنسیت فرد ممکن است دیگر احساس اختلال در هویت جنسی خود نکند ولی او هنوز به رواندرمانی نیاز دارد. خانواده، دوستان و همکاران معمولا سخت با این تغییرات کنار می آیند به همین علت به مداخلات حرفه ای پزشکان و درمانگران نیاز دارند.