اختلال شخصیتی پارانویید یا بدگمان
خیلی از شما با نام پارانویید آشنایی دارید. می توانید به جای واژه ی پارانویید از همان واژه ی بدگمان استفاده کنید. واژه ی پارانویید به معنای مشکوک بودن، محتاط بودن و گوش به زنگ بودن درباره ی دیگران است. افراد پارانویید گوش به زنگ هستند که قرار هست دیگران به آنان آسیب برسانند. این افراد شکاکیت و بی اعتمادی مداومی به دیگران دارند. یادتان باشد باید این نگرانی مداوم باشد و در همه ی مسائل زندگی دیده شود. مسئولیت این احساس بی اعتمادی را بر دوش دیگران می اندازند.
این بیماران اغلب متخاصم، خشمگین و تحریک پذیر هستند. این افراد متعصب هستند و دائما برای متهم کردن دیگران مدرک جمع می کنند. مثلا مردی که تماس ها و پیامک های همسرش را چک می کند تا اثبات کند که او خیانت می کند. اغلب اهل دعوا و مرافعه هستند.
این افراد روابط مشکل آفرینی دارند زیرا به طور غیر منطقی می ترسند که دیگران به آنان آسیب می رسانند. این احساس ترس از آسیب دیدن باعث می شود که از دیگران فاصله بگیرند. این افراد در کودکی سبک دلبستگی بیمناک داشتند یعنی دائما ترس از دست دادن والدین را داشته اند. این افراد به کسانی که در جایگاه قدرت هستند، حساسند زیرا حس می کنند که به آنان آسیب می زنند. افراد در جایگاه قدرت می توانند استاد، رییس و ... باشند که برای این افراد نماد پدر و مادری هستند که در کودکی به قدر کافی به فرزندشان امنیت نداده اند.
مشخصه ی بنیادین این افراد شکاکیت و بی اعتمادی است. آنان تمایل زیادی دارند به این که رفتار دیگران را به صورت تحقیر برداشت کنند. توجیه غیر منطقی می کنند که افراد می خواهند با هر واکنشی آنان را تحقیر کنند. این تمایل در اوایل بزرگسالی شروع می شود. این افراد اغلب حسادت مرضی دارند. زن یا شوهر بسیار بر روابط همسرشان حساس هستند و تصور می کنند همسر آنان می خواهد خیانت کند.
شرم یکی از ویژگی های بارز این اختلال است. این افراد در واقع احساسات خودشان را به دیگران نسبت می دهند. خشمی که از افراد دارند یا تمایلی که برای آزار رساندن به افراد دارند را فرافکنی می کنند و می خواهند بگویند که دیگران قصد آزار ما را دارند. این بی اعتمادی آنان از کودکی و به دلیل سبک تربیتی آن هاست. این افراد عاطفه ی محدودی دارند یعنی به نظر می رسد فاقد حس همدلی هستند. این افراد فکر می کنند دیگران انگیزه های منفی و زیان آور دارند در حالیکه این حس خودشان است ولی از ان بی خبر هستند. چند فکر غلط و خطای شناختی دارند.
" دیگران بدخواه و فریب کارند "
" همه اگر فرصت پیدا کنند به تو حمله می کنند. "
" اگر گوش به زنگ باشی در امان هستی "
همان طور که می بینید گویی زندگی میدان جنگ است و قرار است این افراد در مقابل خطر از خود دفاع کنند. دائما این حس را دارند.
این اختلال در بین گروه های اقلیت، مهاجران و ناشنوایان شایع تر است.