خودتان را چگونه می بینید؟

خودتان را چگونه می بینید؟

شاید به نظر سوال عجیبی بیاید و جوابتان این باشد که:"خوب همانطور که هستیم".ولی واقعیت چیز دیگری است.انسانها بر حسب شخصیتی که دارند فیلترهایی ذهنی بر سر دید خود می گذارند.این فیلترها تمامی دیدگاههای انسان را تحت تاثیر قرار می دهند ولی در اینجا تاکید بر نگاه فرد به خودش است.فردی که کمال گرایی بیش از حد دارد نمی تواند نقاط قوت خودش را ببیند و لذا نقاط ضعفش پیش چشم او برجسته می شود.در اعتماد به نفس پایین فرد موفقیتهای خودش را مشاهده نمی کند و فقط بر شکستها و کاستیهای خود متمرکز می شود.افراد خودشیفته توان تحمل نقطانهای خود را ندارند و لذا چشم بر آنها می بندندو برعکس سعی دارند نکات مثبت خود را به گونه ای شدیدتر به نمایش بگذارند.این افراد مجبورند برای پوشاندن نقصانهای خود،به کاستیهای دیگران اشاره کرده ودر واقع دیگران را کوچک ببینند.اما مهمتر از همه این فیلترها،انسانها معمولا خصوصیات خود را به صورت ثابت می بینند و هر آنچه در کودکی در ذهنشان از خودشان حک شده است را به صورت واقعیاتی غیرقابل تغییر می پذیرند.معمولا جملاتی این چنینی را زیاد شنیده ایم که:"من همیشه آدمی واقع گرا بوده و هستم"،"من از کودکی همیشه از خودم برای دیگران مایه می گذاشته ام"،"من تاب تحمل حرف زور را نداشته و ندارم"،"من هیچ وقت به موسیقی علاقه نداشته و ندارم".به عبارت دیگر تغییرپذیر بودن از دید بسیاری از افراد خصوصیتی منفی است.البته خودشان متئوجه این خصوصیت خود نیستند و فقط آن را در دیگران می بینند.اگر دقت کرده باشید بسیاری از مادران فرزندان خود را سالها پس از بزرگ شدن و ترک خانه همچنان همان کودکانی می بینند که نیاز به مراقبت مادر دارند و این موضوع برای فرزندان خوشایند نیستغافل از آنکه خودشان همان رویه را در پیش گرفته اند و به خصوصیات دوران نوجوانی خود می بالند.

در مجموع باید این نکته را در نظر داشت که نگاه هر فردی به خودش لزوما دقیقترین و صحیحترین نگاه نیست و لازم است گاهی از زاویه دید دیگران به خودمان نگاه کنیم هرچند این نوع نگاه می تواند گهگاه تلخ و ناخوشایند باشد.